Brainspotting

Brainspotting

Een specifieke behandelmethode waar ik gebruik van maak is brainspotting. Een weinig belastende en verrassende manier om aan allerlei problemen te werken.

Brainspotting is een neurobiologische vorm van therapie die  gebruik maakt van de manier waarop ons brein informatie en ervaringen verwerkt.  Het kan onder andere ingezet worden bij burnout klachten, somberheid, angstproblemen en verwerkingsproblemen. Ook bij onverklaarbare lichamelijke klachten bewijst het zijn nut. Voor meer informatie kun je kijken op de website brainspotting.

Het is een therapievorm waarbij niet veel gesproken hoeft te worden. Je hoeft  niet gedetailleerd te vertellen over wat er gebeurd is of hoe situaties in elkaar steken. Dat weet je brein beter dan jij het kunt vertellen. Soms weet je niet eens zo precies waarom iets je blijft raken of waardoor je je angstig en somber voelt.

Hoe ziet een brainspotsessie eruit?

Tijdens een brainspotsessie bepaal je met welke situatie je wilt brainspotten. Je vertelt er kort over, waarbij het belangrijkste is dat je ‘geactiveerd’ raakt, dat wil zeggen dat je het ergens kunt voelen in je lichaam. Bijvoorbeeld een steen op je maag, je keel knijpt dicht, druk op je borst. Dit kost meestal weinig moeite.

Vervolgens zoeken we daar samen de juiste oogpositie bij door met een pointer je gezichtsveld langs te lopen. Reflexmatige reacties maken dit doorgaans snel duidelijk. Je brein gaat nu als het ware aan het reprocessen. Terwijl je je blik gericht houdt op de pointer, richt je je aandacht op je lichaam: je volgt met vriendelijke aandacht wat daar gebeurt, wat je waar voelt en wat er eventueel bij je bovenkomt… Hierin is alles goed.

Wat je ervan mag verwachten

De resultaten zijn steeds weer anders, maar vrijwel iedereen ervaart direct of de week daarna dat er ‘iets’ is veranderd of dat er een proces gaande is.  Bij de één is de stress en angst rondom een situatie verminderd, een ander voelt letterlijk meer ruimte van binnen, meer kracht, meer rust of merkt dat hij anders over situaties kan denken.  Afgebakende traumatische herinneringen of angstige gedachten verliezen hun lading. De veranderingen ontstaan doordat er iets is opgeruimd waardoor ervaring verandert.

Achtergrond en ontwikkeling van brainspotting

David Grant ontdekte de werking van brainspotting in 2003 tijdens een EMDR sessie met een kunstschaatsster die een bepaalde sprong maar niet onder de knie kreeg.  Hij signaleerde specifieke oogbewegingen bij haar terwijl haar blik zich op een bepaald punt richtte.  Intuïtief vroeg hij haar haar blik op dat punt gericht te houden. Het gevolg was dat er allerlei gevoelens, herinneringen en beelden bij haar boven kwamen en ze zich rustiger ging voelen.  Ze werd zich bewust van blokkades en voelde hoe deze verdwenen.  De dag daarna kon ze sprong voor het eerst probleemloos uitvoeren!

Dit principe is hij verder gaan ontwikkelen en heeft hier de naam brainspotting aan gegeven: de plek in je gezichtsveld die contact maakt met de bijbehorende informatie in je brein.  Inmiddels heeft hij duizenden therapeuten geleerd hoe ze hiermee kunnen werken en is hij  nog steeds bezig met het doorontwikkelen en (inmiddels ook wetenschappelijk) onderzoeken van de werking.

De kern is dat je brein bij bepaalde opgeslagen informatie kan komen als je in de corresponderende richting kijkt.  Iedereen herkent dat mensen soms een specifieke richting opkijken als ze moeten nadenken om iets te kunnen vertellen.  De oogpositie bepaalt met welke delen van je hersenen contact gemaakt wordt.  Zoals David vaak zegt:

‘where you look, affects how you feel’.

Voelen doe je met je lichaam, lichamelijke sensaties spelen hierbij een grote rol.  Door fysiek iets te (durven) voelen, ontlaadt je zenuwstelsel opgeslagen pijn. En dat geeft beweging in verwerking van situaties die een rol hebben gespeeld in het ontstaan van allerlei klachten.

In mijn blog  brainspotting van mei 2018 vertel ik hier ook over